Gry wideo stają się coraz bardziej popularne, a jeśli jesteś rodzicem, możesz obawiać się, ile czasu Twoje dzieci spędzają na graniu w nie. Faktem jest jednak, że nie zawsze możesz monitorować korzystanie z gier wideo Twojego dziecka. W dzisiejszych czasach wiele dzieci i nastolatków kupuje gry wideo w ramach pracy w niepełnym wymiarze godzin i dodatków. W związku z tym nie zawsze możesz nadzorować zakupy gier wideo swoich dzieci i możesz mieć trudności z powstrzymaniem ich przed graniem w brutalne lub graficzne gry.
Elementy artystyczne
W grach wideo jest wiele elementów artystycznych. Mogą zawierać ścieżki dźwiękowe, przerywniki, aktorstwo głosowe i skrypty. Jednak chociaż te elementy mogą sprawić, że gry wideo będą bardziej artystyczne, nie sprawią, że staną się one automatycznie sztuką. Zamiast tego mogą rozszerzyć możliwości grania.
Elementy artystyczne w grach wideo można również wykorzystać do wprowadzenia nowych koncepcji rozgrywki lub stworzenia nowego gatunku. Te gry często zawierają innowacyjne elementy audiowizualne i sterowanie i wymagają od twórców nieszablonowego myślenia w celu opracowania mechaniki gry. Może to skutkować grą, która wywoła u graczy szeroki wachlarz emocji. Na przykład Scribblenauts (2009) wykorzystuje rozgrywkę na podzielonym ekranie do odkrywania światów materialnych i duchowych.
Wspólne elementy rozgrywki
Udana gra wideo ma cztery ważne elementy: historię, grafikę, wyzwanie i rozgrywkę. Wszystkie te elementy współpracują ze sobą, tworząc spójną całość i zapewniając graczowi środki do osiągnięcia swoich celów. Te elementy są kluczowe, aby gra była przyjemna i zabawna dla graczy. Gry wideo wykorzystują te elementy do przekazywania ważnych wiadomości.
Gry wideo obejmują również socjalizację, proces, który sprawia, że gracz czuje się związany z postacią lub środowiskiem. Może to obejmować uzyskiwanie informacji, szukanie pomocy, negocjowanie przedmiotów lub wpływanie na cele gry. Ponadto gry wideo często zawierają niediegetyczne elementy interfejsu użytkownika, takie jak liczniki statystyk, które pomagają graczom śledzić swoje zasoby i postępy.
Wydawcy
Wydawcami gier wideo są firmy, które finansują i produkują gry wideo. Zazwyczaj finansują tworzenie gier i nadzorują proces od projektu do publikacji, a także marketing. Mogą również zatrudnić kierowników projektów i producentów, aby monitorowali postępy w grze i pomagali deweloperowi w razie potrzeby. Wydawcy zazwyczaj płacą zewnętrznym deweloperom lub zatrudniają wewnętrznych deweloperów do opracowania gry, chociaż niektórzy duzi wydawcy próbują usprawnić rozwój, dostarczając dźwiękowe projekty i pakiety kodu.
Aby opublikować grę wideo, programista będzie musiał przyznać wydawcy określone prawa. Obejmuje to prawa do zawartości gry. Tworząc grę, deweloperzy powinni sprawdzić, czy ich licencja pozwala na udzielanie sublicencji osobom trzecim.
Wielkość zespołu deweloperskiego
Istnieje wiele czynników, które należy wziąć pod uwagę przy określaniu wielkości zespołu programistów gier wideo. Wielkość zespołu będzie zależeć od zakresu projektu i szybkości jego realizacji. Zespół programistów może liczyć od 40 do 100 członków, w zależności od projektu. Ponadto może obejmować dodatkowe osoby do kontroli jakości, marketingu, kontaktów z innymi studiami pomocniczymi i mniejszych projektów, takich jak DLC. Jeśli gra ma zostać wydana szybko, preferowany jest mniejszy zespół programistów.
Po zatwierdzeniu wycinku pionowego zespół programistów zaczyna rekrutować ludzi do tworzenia funkcji, systemów i zasobów gry. Typowa gra AAA ma od pięćdziesięciu do dwustu programistów, podczas gdy gra o większym budżecie może zawierać tysiąc.
Ocena ESRB
Ocena ESRB to dobry sposób na stwierdzenie, czy gra jest odpowiednia dla dzieci. Oceny są ustalane na podstawie zawartości i kontekstu gry. ESRB wystawia oceny zarówno dla gier fizycznych, jak i cyfrowych, w tym aplikacji. Rodzice mogą znaleźć informacje o ocenach w Internecie lub w sklepach.
System oceny ESRB powstał w 1994 roku po serii kontrowersji dotyczących zawartości gier wideo. Branża gier wideo była zaniepokojona przemocą w niektórych tytułach. W tamtych czasach seks i treści seksualne były powszechne w grach, a postęp w grafice i dźwięku sprawił, że gry te stały się bardziej realistyczne. Niektóre gry stały się kontrowersyjne, jak na przykład Night Trap.
